PETER JEFFERIES elevator madness (1996)

Few things for this important NZ musician and his 3rd , after disbandment of THIS KIND OF PUNISHMENT solo work, we told recently, (see post at blog: club amigos del .rar y ALF ). With songs like the closing track "sunset" still unfaded inside our heads, we repost the album, feeling by many ways this lyrical breath of dusk as a start.

ELEVATOR MADNESS

Niña

Η Niña ξεκίνησε τη ζωή της ως πλοίο, για την ακρίβεια ως καραβέλα. Το σώμα της το έφτιαξαν από ξύλο βελανιδιάς, και λένε πως ένας γέρος μαραγκός, πριν την αποχαιρετήσει, τη χάιδεψε τρυφερά και της ψιθύρισε κάτι· κανείς δεν άκουσε τι. Μετά ήρθαν οι μακρινές θάλασσες.

Solaris

Η τελευταία σκηνή. Ο Κρίς, μετά την περιπέτεια στον Solaris, βρίσκεται ξανά στο πατρικό του σπίτι, κάτι ομως δεν είναι σωστό: μέσα στο σπίτι τρέχει νερό, και μάλιστα πάνω στον πατέρα ο οποίος δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται ή τουλάχιστον να τον ενοχλεί.Καθώς η κάμερα απομακρύνεται απο το τοπίο διαπιστώνουμε οτι το σπίτι, η λίμνη, ολη η γύρω περιοχή, ο πατέρας, ο Κρίς(?) ειναι απλά άλλο ενα δημιούργημα του ωκεανού πάνω στην επιφάνειά του.